Οι κήποι Hama Rikyu

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε διαβάσει την ανάρτηση για τον ιαπωνικό κήπο στο παλιό μου blog. Ένας ιαπωνικός κήπος σίγουρα αποτελεί αξιοθέατο όταν είσαι στην Τουρκία, όπως και όταν απλά επισκέπτεσαι την Ιαπωνία. Όταν όμως έχεις έρθει για να μείνεις, πρέπει να συνηθίσεις στην παρουσία και την ομορφιά τους. Να τους αντιμετωπίζεις σαν ένα οποιοδήποτε πάρκο, οπουδήποτε στον κόσμο. Πράγμα που βρίσκω αδύνατο (κυρίως γιατί πρόκειται για μικρούς παραδείσους στην καρδιά της πόλης) !

Την Κυριακή, λοιπόν, κινήσαμε για τον κήπο Hama Rikyu teien (teien σημαίνει ιαπωνικός κήπος), ο οποίος είναι περικυκλωμένος από ουρανοξύστες, πράγμα που περιέργως δεν καταστρέφει το τοπίο. Ο καιρός ήταν καλός, ο κόσμος αρκετός, ο  κήπος υπέροχος! Στην είσοδο μας δίνουν φυλλάδια με γενικές πληροφορίες. Από εκεί μαθαίνουμε ότι κατά το 17ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε ως η κατοικία του 4ου Tokugawa σογκούν (οι σογκούν ήταν κάτι σαν στρατιωτικοί ηγέτες - δικτάτορες της Ιαπωνίας) . 

 Μέσα στην τεράστια έκταση υπήρχε χώρος για κυνήγι πάπιας  (οι ανα τον κόσμο πλούσιοι δεν αλλάζουν). Κάθε σογκούν έκανε τις δικές του παρεμβάσεις στο χώρο, οπότε αυτός άργησε να πάρει την τελική του μορφή.  Με την επαναφορά του αυτόκράτορα στην εξουσία (1868) , o κήπος μετατράπηκε σε αυτοκρατορική κατοικία. 

 Για να μη σας κουράζω με πολλές λεπτομέρειες,  κατά τη διάρκεια του πολέμου μεγάλος αριθμός κτισμάτων και δέντρων καταστράφηκε. Η βασιλική οικογένεια τον δώρισε στην πόλη του Τόκιο και από το 1946 είναι ανοιχτός στο κοινό.  Διασώζεται ένα πεύκο 300 ετών, ένας σιντοϊστικός ναός,  ένας χώρος όπου εκτελούνται παραδοσιακές τελετές τσαγιού.

Κατευθυνόμενοι προς την έξοδο βλέπουμε μια κοπέλα ντυμένη με παραδοσιακά ρούχα να κατευθύνεται προς τα παγκάκια του πάρκου. Δεν χάνουμε την ευκαιρία να ακολουθήσουμε. Μας λέει πως ονομάζεται Kikusen, πρόκειται να πραγματοποιήσει μια επίδειξη της παραδοσιακής τέχνης Edo-Daikagura (ζογκλερικά που αρχικά ήταν μια πολύ σοβαρή τελετή) και ξεκινάει!

Αρχικά βγάζει τη μεγάλη χάρτινη ομπρέλα της. Δίνει σε ένα παιδάκι μια μπάλα και του ζητάει να της την πετάξει. Το παιδάκι κάνει αυτό που του ζητάει. Πετάει τη μπάλα,  την οποία η Kikusen πιάνει με την ομπρέλα. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει μια φοβερή επίδειξη, με ποτήρια νερού, κούπες τσαγιού, μεταλλικούς κρίκους και άλλα.  Υπάρχουν βέβαια 1-2 μικροατυχήματα, τίποτα που να χαλάει τη συνολική εντύπωση όμως. 

Ο κόσμος χειροκροτά ενθουσιασμένος, μερικοί για ολόκληρα λεπτά κατά τη διάρκεια των πιο εντυπωσιακών κόλπων.  Όταν τελειώνει μας ευχαριστεί για το ενδιαφέρον. Δεν ζητάει λεφτά, ο κόσμος όμως περνάει και της αφήνει κάτι έτσι και αλλιώς. Το ίδιο και εμείς.Την ευχαριστούμε και για τις φωτογραφίες και φεύγουμε. 
Την επόμενη μέρα ο δρόμος μου με βγάζει στους κήπους Kiyosumi teien, για αυτούς όμως θα γράψω αργότερα.