Akihabara, η Ηλεκτρική Πόλη

Η Κυριακή όπως είπα ήδη ήταν πιο γεμάτη αξιοθέατα. Πήγαμε στην περιοχη Akihabara, την "Ηλεκτρική Πόλη" του Τόκιο. Το Akihabara θεωρείται το κέντρο του κόσμου για τους εν Ιαπωνία λάτρεις των anime, των maid cafés αλλά και  Νο1 προορισμός για όσους θέλουν να 
αγοράσουν ο,τιδήποτε λειτουργεί με  ηλεκτρισμό. Κυριολεκτικά.

Όταν φτάσαμε ήταν ακόμη μέρα αλλά οι τεράστιες πινακίδες λειτουργούσαν ήδη διαφημίζοντας την τάδε πασίγνωστη "υπηρέτρια" που θα έκανε guest εμφάνιση, πολυόροφα εμπορικά με μοναδικές συλλογές από φουσκωτές κούκλες, kinky στολές, μινιατούρες από γνωστούς χαρακτήρες anime κτλ... 

Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας μοίρασαν φυλλάδια (κυριώς κοπελίτσες ντυμένες σαν οικιακές βοηθοί, προσκαλώντας μας στις καφετέριες για τις οποίες δούλευαν) αλλά και χαρτομάντιλα (όχι, δεν βγάζουν και αυτοί τα παιδιά τους στα φανάρια, εδώ τα χαρτομάντιλα είναι δωρεάν και διαφημιστικά).

Σε maid café δεν πήγαμε γιατί είχαμε να κάνουμε ψώνια και ο καιρός παραήταν καλός για να καθίσουμε μέσα.

Μπαίνουμε στο Yodobashi, ένα 9όροφο γίγαντα του οποίου η κοιλιά είναι γεμάτη με ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά προϊόντα. Ψάχνουμε ένα ιονιστή (και καταλήγουμε με πολλά περισσότερα). Οδηγούμαστε σε ένα λαβύρινθο ιονιστών και υγραντήρων. Από εκεί, το μάτι μου πέφτει στο τμήμα με τις φωτογραφικές μηχανές. Μιλάμε για παιδική χαρά. 

Τεράστια ψυγεία γεμάτα με φιλμ, ράφια που ξεχυλίζουν από αξεσουάρ, βιτρίνες με δεκάδες φακούς για κάθε μηχανή... Συγκρατούμαι και αγοράζω τελικά μόνο κάτι εντελώς απαραίτητο (θα έπαιρνα και ένα φίλτρο αλλά άκουσα την τιμή του και άλλαξα γνώμη!). 

Για να μη σας κουράζω με τα ψώνια μας, κάποια στιγμή καταφέρνουμε να βγούμε από αυτό το μικρό ψηφιακό παράδεισο και συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Τρώμε Takoyaki, αγαπημένη μου λιχουδιά από την Πόλη ακόμη.  Μπαίνουμε σε ένα μαγαζί με pachinko (κάτι σαν τα δικά μας φρουτάκια, με τους λάτρεις του να μην απέχουν πολύ από τους δικούς μας φρουτάκηδες)

Από εκεί πάμε σε ένα μαγαζί του οποίου η φήμη φτάνει (από ό,τι μου λένε, εγώ δεν το είχα ξανακούσει) στα πέρατα της οικουμένης, λόγω της φοβερά εξελιγμένης συλλογής από μινιατούρες που διαθέτει προς πώληση. Όντως, βρήκαμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα (και άλλα εντελώς αδιάφορα όπως ήταν λογικό). Τα περισσότερα πωλούνται από εκείνα τα μηχανάκια όπου βάζεις το κέρμα και στριφογυρνάς το μοχλό μέχρι να πέσει ένα στην τύχη.

Εγώ έφυγα με ένα μανιταρόπαιδο από το Mario & Bros, μια ιαπωνική θεότητα και κάτι γατάκια τα οποία βλέπω παντού αλλά δεν έχω καταλάβει τι ρόλο παίζουν. 

Πήγαμε και για σούσι! Θα πηγαίναμε σε ένα από αυτά που το τραπέζι στριφογυρνάει και παίρνεις ό,τι θέλεις αλλά κατά λάθος το προσπεράσαμε. Καταλήξαμε λοιπόν σε ένα όπου το προσωπικό ήταν όχι απλώς υπερβολικά ευγενικό και εξυπηρετικό, μιλάμε για καταστάσεις όπου ένας σερβιτόρος χοροπηδούσε για να διασκεδάσει το παιδάκι μιας οικογένειας! Πλάκα είχε, με το που έμπαινε πελάτης άρχιζαν να φωνάζουν όλοι μαζί, τον έβαζαν να καθίσει και σε δευτερόλεπτα του είχαν φέρει πετσέτα για τα χέρια και κάτι να πιει! 

Ξανά στο δρόμο όπου οι υπηρέτριες-κράχτες έχουν πολλαπλασιαστεί! Κάπου πρέπει να συμπληρώσω πως δεν γνωρίζω πολλά για τα maid cafes (όπως είπα δεν πήγα) ξέρω όμως πως δεν τίθεται θέμα οποιασδήποτε επαφής του πελάτη με τις σερβιτόρες-υπηρέτριες εκτός καφετέριας. Σε πολλές περιπτώσεις δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες (ή επιτρέπονται με αμοιβή της υπαλλήλου) και σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με οποιαδήποτε μορφή πορνείας. Το λέω γιατί ξέρω πως θα ακούσω πολλά τέτοια από τους φίλους μου που δεν χάνουν ευκαιρία για κράξιμο!

Μ'αυτά και με άλλα πολλά πέρασε η Κυριακή μας. Θα επανέλθω σύντομα με ανάρτηση για τις βόλτες μου στην περιοχή κοντά στο σπίτι και αυτά που ανακάλυψα!