Έκθεση ιδεών: Η τάξη μου.

Πρώτη μέρα στο σχολείο σήμερα. Πριν πω ο,τιδήποτε για το μάθημα να θέσω κάποιες παραμέτρους που πολλοί πιθανότατα αγνοείτε. Η πρώτη είναι πως πρώτη φορά ξεκινάω μαθήματα from scratch, χωρίς να ξέρω τίποτα. Τα ιαπωνικά μου περιορίζονται σε αστείες φράσεις που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα μάθαινα, οι οποίες είναι κατά κύριο λόγο διάλεκτος Οσάκα (αυτές οι επιρροές!) και ιαπωνικά σαμουράι. Με απλά λόγια ΑΧΡΗΣΤΑ στο σχολείο και την καθημερινότητα (ιδανικά όμως για να διασκεδάσουν οι Ιάπωνες γνωστοί και φίλοι) . Η άλλη παράμετρος είναι πως τα μαθήματα γίνονται σχεδόν αποκλειστικά στα ιαπωνικά (η σημερινή μας δασκάλα χρησιμοποίησε ΜΙΑ αγγλική λέξη σήμερα). Μέθοδο την οποία υποστηρίζω στο έπακρο αλλά την οποία δεν είχα δοκιμάσει μέχρι σήμερα. Βλέπετε τα μαθήματα τουρκικών στην Πόλη τα ξεκίνησα από το επίπεδο 7/12 . Όχι από το Merhaba (το οποίο συνειδητοποιώ τώρα πως θα είχε πολλή πλάκα) . 

Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός πως τόσο καιρό που κάνω τις βόλτες μου στο Τόκιο δεν έκατσα να μάθω ούτε Hiragana (δεν είμαι τεμπέλα, πολυάσχολη είμαι) . Είχα όμως την εντύπωση (ή μάλλον την ελπίδα) πως θα αφιερώσουμε καμιά βδομάδα στην αλφαβήτα. Ναι, καλά!

Μάθημα 1ο: Χαιρετισμοί, αριθμοί, μέρες της εβδομάδας και το κερασάκι στην τούρτα.... Η ΩΡΑ! Μα ώρα; Υπερβολικό. 

Στην τάξη μου οι μη Ασιάτες είναι μειοψηφία, το ίδιο φαντάζομαι πως ισχύει σε όλες τις τάξεις. Λογικό μου φαίνεται, αν δεν έρθουν οι Κορεάτες και οι Κινέζοι ποιος θα έρθει; Το ίδιο γινόταν και στην Τουρκία,  η συντριπτική πλειοψηφία σε όσα φροντιστήρια γνωρίζω ήταν Έλληνες, Κύπριοι. Σύριοι και Ρώσοι. 

Έχουμε λοιπόν κόσμο από: Κορέα, Κίνα, Νεπάλ, Ταϊβάν, Βιετνάμ, Καναδά, Η.Π.Α.  και Κιργιστάν. Δεν ξέρω αν έχει υπάρξει άλλος Έλληνας μαθητής πριν από εμένα, το σίγουρο όμως είναι πως όταν λέω σε κάποιο από τους δασκάλους "Girisha jin" ακολουθεί μια μικρή παύση. Όχι πως δεν ξέρουν την Ελλάδα, απλά δεν περιμένουν να ακούσουν πως υπάρχει μαθητής από εκεί. Πλάκα έχει (στην Τουρκία δεν προλαβαίναμε να πούμε Yunan, μας καταλάβαινε ο καθηγητής και έλεγε "και εσύ Έλληνας να υποθέσω;;;" χαχαχα) . 

Για να επιστρέψω στην τάξη μου, μια χαρά σύνθεση μου φαίνεται. Η μεγαλύτερη πρόκληση (μεγαλύτερη και από το να μάθω ιαπωνικά) θα είναι να μάθω τα ονόματα των συμμαθητών μου, καθώς τα περισσότερα είναι αδύνατον να τα προφέρεις. Για την ώρα έχω μάθει του Αμερικανού (σιγά το κατόρθωμα) , της Καναδής (η οποία μάλλον έχει καταγωγή από την Κίνα) και της Κιργίζιας (της οποίας το όνομα υπάρχει και στα τουρκικά) . Έχω μια αμυδρή εικόνα των υπόλοιπων ονομάτων αλλά δεν θα με ακούσετε να τα φωνάζω με ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για μένα. Η καημένη η καθηγήτρια σάστισε όταν είδε το σιδηρόδρομο των 2 επιθέτων οπότε σταμάτησε στο Irekutora! 

Αύριο θα μας έρθει άλλη καθηγήτρια, θα έχουμε διαφορετική κάθε μέρα. Η σημερινή μια χαρά μου φάνηκε, ελπίζω να ισχύει το ίδιο και για τις υπόλοιπες (έχω την εντύπωση πως δεν θα έχουμε άντρες καθηγητές για την ώρα). 

Τέλος του μήνα έχει φεστιβάλ αθλητισμού και κάποια στιγμή το Φεβρουάριο θα πάμε σε αγώνα σούμο. Πλάκα θα έχει!