Στο κέντρο της πόλης, μεταξύ της αυτοκρατορικής κατοικίας, των ουρανοξυστών μεγάλων εταιρειών και των πιο παραδοσιακών συνοικιών βρίσκεται η Ginza (κυριολεκτικά: ασημένιο νόμισμα) , το κέντρο της πολυτέλειας και η περιοχή με το ακριβότερο real estate σε όλη τη χώρα. Εδώ τα L.Vuitton είναι τετραόροφα, η Apple απασχολεί μερικές δεκάδες πωλητές ανά όροφο και το φαγητό κοστίζει περισσότερο από μηνιαία κάρτα μεταφορών. Μιλάμε για το απόλυτο πάντρεμα καταναλωτισμού και καλαισθησίας. Βλέπεις βέβαια και τις κλασσικές θείτσες με το φούξια μαλλί και τη γούνα αλλά αυτές είναι παντού, από την Ιαπωνία θα έλειπαν;
Η πρώτη μου επίσκεψη στην περιοχή γίνεται τη δεύτερη μέρα παραμονής μου εδώ. Οπότε δεν ξέρω πως θα πρέπει να μου φανούν όσα βλέπω. Επιστρέφω με μια καλύτερη εικόνα των πραγμάτων και αποφασίζω πως πρόκειται για παράνοια! Για αυτούς που έχουν ζήσει στην Τουρκία θα πω μόνο πως η Λεωφόρος Βαγδάτης μοιάζει με φτωχό συγγενή της Ginza.
Εδώ λοιπόν έχουν φτάσει τα Χριστούγεννα : Τα πρώτα δεντράκια τα είδα τη μέρα που έφτασα αλλά είπα να τα αγνοήσω. Επίσης το απέδωσα στην άγνοια των Ιαπώνων σχετικά με τις δυτικές γιορτές. Χα! Καμία σχέση. Απλά εδώ είναι ακόμη πιο εμπορική γιορτή, οπότε ξεκινάνε νωρίς.
Δεν έχω δει πιο Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες (ούτε έχω δει τόσο έλατο στις αρχές Νοεμβρίου, αλλά τι να κάνεις;) . Είναι τέλεια! Το μόνο αρνητικό αυτής της ιστορίας είναι ότι έχω ήδη αρχίσει να λιγουρεύομαι μελομακάρονα. Δεν πειράζει όμως, μετά από 2 χρόνια αναγκαστικής αποχής από τους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς δικαιούμαι να επιβραβεύσω τον εαυτό μου!
Παίρνω λοιπόν τους δρόμους και απολαμβάνω την ατμόσφαιρα, γελάω με τις νεαρές Γιαπωνέζες που έχουν ντυθεί Σάντα Κρόσου (καλά καταλάβατε, έτσι τον λένε στα γιαπωνέζικα), φωτογραφίζω τις βιτρίνες-υπερπαραγωγές.
Στην επιστροφή μπαίνω σε ένα café να ξαποστάσω και ξεφυλλίζω ένα οδηγό της περιοχής.
Μαθαίνω πως μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά στα τέλη του 19ου αιώνα οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να καταστήσουν τη γειτονιά πρότυπο προόδου και ανάπτυξης. Έδωσαν κίνητρα σε επιχειρήσεις να μεταφερθούν εδώ, προσέλκυσαν πολλές εφημερίδες και κατέστησαν τη Ginza κέντρο του πολιτισμού, της εξέλιξης και της καλαισθησίας. Την περίοδο εκείνη κατασκευάστηκαν επίσης πολλά τούβλινα κτίρια, τα οποία προσέδωσαν στυλ στην περιοχή (αν και σε πολλές περιπτώσεις έμειναν άδεια και ρήμαξαν).
Σήμερα πέρα από τα διάφορα πολυκαταστήματα και τους οίκους μόδας, μπορεί κανείς να βρει τα κεντρικά μεγάλων εταιρειών (πχ: Ricoh) καθώς και τα Wako, που είναι σαν να λέμε η ιαπωνική εκδοχή των Harrods.
No comments:
Post a Comment