Σούμο 101

Έπρεπε να περάσει ένας χρόνος (και βάλε) για να αρχίσω να καταπιάνομαι με πιο παραδοσιακά θέματα αλλά τώρα που πήρα φόρα δεν με σταματάει τίποτα Μετά την εκδήλωση για τους λάτρεις του κιμονό και τη γιορτή για το τέλος του χειμώνα, σειρά είχε το τουρνουά σούμο.

Το σούμο στο μυαλό των περισσοτέρων είναι ένα υποτιθέμενο άθλημα όπου ουσιαστικά 2 χοντροί τύποι με στρίνγκ σπρώχνονται. Δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να ισχυριστώ  το αντίθετο!

Οι κανόνες είναι απλοί: Στο έδαφος επιτρέπεται να ακουμπήσουν μόνο οι πατούσες των παλαιστών, κανένα άλλο τμήμα του σώματος. Τα όρια της παλαίστρας (dohyō) είναι απαραβίαστα. Όποιος βγει από τον κύκλο ή ακουμπήσει στο έδαφος χάνει.  Θεωρητικά δεν επιτρέπονται χτυπήματα κανενός είδους, μόνο λαβές και σπρωξίματα. Το τι είναι χτύπημα και τι σπρώξιμο βέβαια είναι μεγάλη συζήτηση  καθώς σε πολλές περιπτώσεις θα έπαιρνα όρκο πως τα χαστούκια έπεφταν σύννεφο!

Ο διαιτητής έχει και καθήκοντα ιερέα σίντο, καθώς το σούμο είναι στενά συνδεδεμένο με την αυτόχθων θρησκεία της Ιαπωνίας. Φοράει το φανταχτερό κιμονό του, εκτελεί τα καθαρτικά τελετουργικά, ευλογεί την παλαίστρα και...fight!  

Το πρωτάθλημα και τα διάφορα τουρνουά λαμβάνουν χώρα τόσο στο Τόκυο όσο και σε άλλες πόλεις. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ξένων αθλητών έχει αυξηθεί σημαντικά, με πολλούς από αυτούς να γίνονται πρωταθλητές. Από αυτούς, η πλειοψηφία είναι από τη Μογγολία χωρίς αυτό να σημαίνει πως λείπουν οι υπόλοιπες εθνικότητες. 

Διαιτητές, παλαιστές και βοηθοί στο χώρο του σούμο υιοθετούν ψευδώνυμα τα οποία τους ακολουθούν σε όλη τους την καριέρα. Τα ψευδώνυμα είναι φυσικά στα ιαπωνικά και συχνά περιέχουν αναφορές στη δύναμη, το θάρρος και άλλα χαρακτηριστικά του ατόμου. 

Άλλες φορές πάλι θυμίζουν τραγούδι του Στινγκ: Ένας Αιγύπτιος πρωταθλητής είχε διαλέξει το ψευδώνυμο "Θύελλα της ερήμου".

Η ζωή των παλαιστών είναι δύσκολη, γεμάτη προκλήσεις, συνεχείς προπονήσεις, ειδικές παραγγελίες ρούχων, καψόνια από τους πιο καταξιωμένους αθλητές και πολύ συχνά μοναξιά. 

Θα πει κανείς "Καλά χαζοί είναι; Δεν φτάνει που παχαίνουν σαν μοσχάρι που πάει για σφαγή, έχουν να ανεχτούν και όλα τα υπόλοιπα;Γιατί;" 

Αυτό θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς και για τους επαγγελματίες μποξέρ και τους ποδοσφαιριστές. Γιατί να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με συνεχείς προπονήσεις, τραυματισμούς και κανόνες για το πότε κοιμάσαι ή ξυπνάς; 

Για τα λεφτά. Τη δόξα. Γιατί δεν ξέρεις να κάνεις κάτι άλλο. Γιατί το ονειρευόσουν από παιδί! Όταν ο νικητής του τουρνουά που παρακολούθησα την περασμένη Κυριακή, έφυγε από το στάδιο με μια δωροεπιταγή 25.000 ευρώ και μια τηλεόραση πενηντακάτι ιντσών, δεν τον λες και καημενούλη.