Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Tuesday 5 March 2013

Ούνκο Κουσάι

Κλωτσιές, τσιρίδες, πεσίματα λόγω βλακείας και αναφορές στις λιγότερο ευχάριστες λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος: η ιαπωνική κωμωδία θυμίζει λίγο τσίρκο περασμένων δεκαετιών, το οποίο παύεις να βρίσκεις αστείο μετά το δημοτικό.
Οι Ιάπωνες πάλι δεν φαίνεται να συμφωνούν με αυτή την άποψη. Αν τους πεις πως δεν καταλαβαίνεις που βρίσκουν το αστείο είναι ικανοί να σε βάλουν να δεις μισάωρο βίντεο στο Youtube με τα καλύτερα δείγματα του τάδε διάσημου κωμικού. Όταν περάσει το μισάωρο και συνειδητοποιήσουν πως δεν έχεις γελάσει, το αποδίδουν στις ιδιαιτερότητες της ιαπωνικής γλώσσας - την οποία είναι βέβαιοι πως δεν κατέχεις επαρκώς. 
Από αυτή την εισαγωγή καταλαβαίνει κανείς πως δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση την ιαπωνική κωμωδία και το εγχώριο χιούμορ. Τι και αν οι φίλοι μου από την Οσάκα (την ιαπωνική πρωτεύουσα του γέλιου) επιμένουν πως είναι ζήτημα χρόνου και πως σύντομα θα αρχίσω να χαχανίζω και εγώ; Κάτι τέτοιο δε φαίνεται στον ορίζοντα, τουλάχιστον όχι από το δικό μου τηλεσκόπιο. Η ιστορία που ακολουθεί απότελεί την εξαίρεση στον κανόνα "Δεν γελάω με ιαπωνικά αστεία" και είναι πέρα για πέρα αληθινή.  
Εισαγωγικά θα πρέπει να αναφερθώ στο όχι και τόσο ευχάριστο θέμα των παραδόσεων που χαρακτηρίζουν τις ιαπωνικές κηδείες. Ο θάνατος και κατ'επέκταση η κηδεία είναι  ένα κοινωνικό γεγονός ιδιαίτερης σημασίας (φυσιολογικό) ,το οποίο χαρακτηρίζεται από πολλούς κανόνες και ακόμη περισσότερη σοβαρότητα. Όπως και  σε άλλες χώρες της ΝΑ Ασίας  έτσι και στην Ιαπωνία, όταν κάποιος πεθαίνει του δίνεται ένα νέο, μεταθανάτιο όνομα (Οκούρινα) . Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολύπλοκοι και χωρίς ιδιαίτερη σημασία για τη συγκεκριμένη ιστορία. 
Αυτό που χρειάζεται να ξέρει κανείς είναι πως το μεταθανάτιο όνομα των περισσότερων Ιαπώνων το διαλέγει ο ιερέας  που πραγματοποιεί την κηδεία ενώ για τους αριστοκράτες ισχύουν άλλοι κανόνες. Το να διαλέξει κάποιος το όνομα που θα του δοθεί μετά το θάνατό του δεν απαγορεύεται αλλά δεν συναντάται συχνά. Αν κάποιος έχει συγκεκριμένες προτιμήσεις, οφείλει να τις μεταφέρει σε όσους θα αναλάβουν την κηδεία του. Το όνομα αυτό λοιπόν είναι το όνομα με το οποίο αναφέρεται ο ιερέας στο θανόντα καθόλη τη διάρκεια της τελετής.
 Το όνομα αυτό γράφεται στην ταφόπλακα του συγχωρεμένου και το χρησιμοποιούν οι τεθλιμένοι συγγενείς για να αναφερθούν σε αυτόν.
Όλα καλά ως εδώ; Ας περάσουμε λοιπόν στην ιστορία, έχοντας κατά νου τη γενικότερη σοβαρότητα που χαρακτηρίζει τους Ιάπωνες.Πριν μερικούς μήνες μας άφησε χρόνους ένας γνωστός Ιάπωνας κωμικός ράκουγκο (落語).
Στην κηδεία του λοιπόν έγινε γνωστό πως είχε διαλέξει ο ίδιος το όνομα με το οποίο ήθελε να περάσει στην ιστορία:  Τατεκάουα Ούνκο Κουσάι (立川雲黒斎). Σε ελεύθερη μετάφραση:  Ο Τατεκάουα που Βρωμάει Σκατά.  Η σκέψη των δακρυσμένων συγγενών  με τα πρόσωπα παγωμένα από το σοκ όταν ο ιερέας ξεστόμισε τη φράση "ἀνάπαυσον την ψυχὴν του δούλου σου Τακεκάουα  που Βρωμάει Σκατά" , το γεγονός πως πρόκειται για πραγματική ιστορία καθώς και το οτι η Βικιπαίδεια είναι αναγκασμένη να αναφέρεται στο συγχωρεμένο ως "ο Τακεκάουα που Βρωμάει Σκατά" με κάνουν να γελάω μέχρι δακρύων.  
Μια ευχάριστη νότα σε ένα πέρα για πέρα δυσάρεστο γεγονός.

No comments:

Post a Comment