Τελείωσαν οι διακοπές και όπως σας είχα υποσχεθεί, έρχεται σειρά αναρτήσεων σχετικά με το Αρχιπέλαγο Ryukyu (για το οποία έχει επικρατήσει η ονομασία Οκινάουα).
Το αρχιπέλαγο Ryukyu συναποτελείται από 3 συμπλέγματα νησιών: Τα νησιά Okinawa, τα Yaeyama και τα Miyako, ο συνολικός αριθμός των οποίων είναι μερικές εκατοντάδες, από τα οποία όμως πολύ μικρό ποσοστό κατοικείται. Βρίσκονται στο νοτιότερο άκρο της Ιαπωνίας, δίπλα στην Ταϊβάν. Εκεί είναι και τα νησιά Σενκάκου, για τα οποία τόσος λόγος γίνεται αυτές τις μέρες.
Πρωτεύουσα της περιφέρειας Οκινάουα είναι η πόλη Νάχα, η οποία βρίσκεται στη νήσο Οκινάουα. Η έκταση του νησιού είναι λίγο μικρότερη από αυτή της Ρόδου, αλλά ο πληθυσμός είναι περίπου 1,4 εκατ. κάτοικοι! Τυπικό παράδειγμα ιαπωνικής πολυκοσμίας...
Τα υπόλοιπα κατοικημένα νησιά δεν έχουν τόσο κόσμο, σφύζουν όμως από ζωή λόγω του τουρισμού που διαρκεί όλο σχεδόν το χρόνο λόγω της υψηλής (σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας) θερμοκρασίας που επικρατεί όλο το χρόνο.
Πριν την προσάρτησή τους στην Ιαπωνική Αυτοκρατορία, αποτελούσαν το ανεξάρτητο βασίλειο Ryukyu. Με τη μεταρρύθμιση Μέιτζι ήρθε η σταδιακή προσάρτηση και ακολούθησε η εκστρατεία αφομοίωσης του ντόπιου πληθυσμού, του οποίου η γλώσσα, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα έθιμα ελάχιστη σχέση είχαν με "ηπειρωτική" Ιαπωνία.
Ακολούθησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, που σήμανε τη σχεδόν ολική καταστροφή των τοπικών μνημείων καθώς και το θάνατο 200.000 κατοίκων μόνο στο νησί Οκινάουα. Η
μεταπολεμική περίοδος ήταν εξίσου δύσκολη, καθώς ακολούθησε αμερικανική κατοχή της χώρας και η Οκινάουα μετατράπηκε ουσιαστικά σε στρατιωτική βάση. Υπό αμερικανική διοίκηση παρέμεινε ως το 1972, 20 χρόνια δηλαδή από το τέλος της κατοχής στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Οι λόγοι ήταν πολλοί: Η στρατηγική τοποθεσία της Οκινάουα επέτρεπε εύκολη μετακίνηση στρατευμάτων και υλικού για τον πόλεμο στο Βιετνάμ ενώ η ζούγκλα του Ιριομότε χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκπαίδευσης για τις ζούγκλες της ΝΑ Ασίας.
Με το τέλος της κατοχής και τη σταδιακή προσχώρηση στον ιαπωνικό τρόπο ζωής άρχισαν να αυξάνονται οι φόβοι πολιτισμικής αφομοίωσης και απώλειας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ντόπιου πληθυσμού. Ακόμη και σήμερα δεν είναι λίγοι αυτοί που διαχωρίζουν εαυτούς από την υπόλοιπη χώρα και αναφερονται στο πως λειτουργούν τα πράγματα "στο νησί" και "στην ηπειρωτική Ιαπωνία".
(Πράγματα διόλου άγνωστα και στην Ελλάδα με τους Πόντιους, τους Βλάχους, τους Παλιοελλαδίτες και τις άλλες πηγές διαφωνίας)
Το πόσο διαφορετική είναι πράγματι η Οκινάουα το καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή που πατάει το πόδι του στη Νάχα. Επιχειρηματίες με χαρτοφύλακες στο χέρι και λουλουδωτά "χαβανέζικα" πουκάμισα, φωνές, γέλια, άγνωστος κόσμος που σου χαμογελά και σε χαιρετάει "έτσι, επειδή τους κοίταξες"! Το σημαντικότερο; Μουσική παντού, από την αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου, που συνήθως είναι το πιο αποστειρωμένο μέρος κάθε πόλης, μέχρι τα φανάρια στις διαβάσεις -μουσική, όχι εκείνο το ξερό μπιπ-μπιπ που σου τρυπάει τα αυτιά αν στέκεσαι πολύ κοντά στο φανάρι.
Στα περισσότερα εστιατόρια οι επιλογές περιορίζονται στα τοπικά εδέσματα, πράγμα πολύ λογικό αν σκεφτεί κανείς πως η τοπική κουζίνα ευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά για το γεγονός πως οι ντόπιοι σπάνε κάθε χρόνο τα παγκόσμια ρεκόρ μακροζωίας και αριθμού υπεραιωνόβιων κατοίκων. Τα βράδια ζωντανή μουσική, επίσης ντόπια. Όπου πάμε μας δίνουν ντέφια ή σάνμπα (τοπικές καστανιέτες) και μας λένε να χορέψουμε! Ένας τραγουδιστής με πλησιάζει και μου δίνει το sanshin του (έγχορδο του οποίου πρόγονος είναι το κινεζικό sanxian και απόγονος το ιαπωνικό shamisen) λέγοντας "Σιγουρα θέλεις να βγεις μια φωτογραφία κρατώντας το!" Μάγος είσαι; Πάνω που έλεγα να ρωτήσω!
Ας αφήσω όμως τις λεπτομέρειες για την ώρα.
Ακολουθούν αναρτήσεις για το φαγητό, τη μουσική, κάποια γενικά πολιτισμικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά και στη συνέχεια για κάθε νησί ξεχωριστά: Οκινάουα, Κούμε, Ισιγκάκι, Ιριομότε-Γιούμπου, Τακετόμι.
Ελπίζω λοιπόν να μην βιάζεστε να διαβάσετε για τη ζωή στο Τόκιο: οι σκέψεις και τα ενδιαφέροντά μου έχουν καταληφθεί από την την Οκινάουα και θα χρειαστώ λίγο χρόνο για να επιστρέψω στην πραγματικότητα!
Χαίρομαι πολύ γι' αυτές τις αναρτήσεις! Θα 'θελα να μάθω για την Οκινάουα περισσότερα πράγματα. Ακούγεται σαν πολύ ενδιαφέρον μέρος, ειδικά αφού θυμίζει περισσότερο Χαβάη παρά Ιαπωνία με εκείνες τις υπέροχες παραλίες!!
ReplyDelete