Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Monday 8 October 2012

Οκινάουα: Πρώτα οι συστάσεις!

Τελείωσαν οι διακοπές και όπως σας είχα υποσχεθεί, έρχεται σειρά αναρτήσεων σχετικά με το Αρχιπέλαγο Ryukyu (για το οποία έχει επικρατήσει η ονομασία Οκινάουα).
Το αρχιπέλαγο Ryukyu  συναποτελείται από 3 συμπλέγματα νησιών: Τα νησιά Okinawa,  τα Yaeyama  και τα Miyako, ο συνολικός αριθμός των οποίων είναι μερικές εκατοντάδες, από τα οποία όμως πολύ μικρό ποσοστό κατοικείται. Βρίσκονται στο νοτιότερο άκρο της Ιαπωνίας, δίπλα στην Ταϊβάν. Εκεί είναι και τα νησιά Σενκάκου, για τα οποία τόσος λόγος γίνεται αυτές τις μέρες. 
Πρωτεύουσα της περιφέρειας Οκινάουα είναι η πόλη Νάχα, η οποία βρίσκεται στη νήσο Οκινάουα. Η έκταση του νησιού είναι λίγο μικρότερη από αυτή της Ρόδου, αλλά ο πληθυσμός είναι περίπου 1,4 εκατ. κάτοικοι! Τυπικό παράδειγμα ιαπωνικής πολυκοσμίας...
Τα υπόλοιπα κατοικημένα νησιά δεν έχουν τόσο  κόσμο, σφύζουν όμως από ζωή λόγω του τουρισμού που διαρκεί όλο σχεδόν το χρόνο λόγω της υψηλής (σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας) θερμοκρασίας που επικρατεί όλο το χρόνο.
  Πριν την προσάρτησή τους στην Ιαπωνική Αυτοκρατορία, αποτελούσαν το ανεξάρτητο βασίλειο Ryukyu. Με τη μεταρρύθμιση Μέιτζι ήρθε η σταδιακή προσάρτηση και ακολούθησε η εκστρατεία αφομοίωσης του ντόπιου πληθυσμού, του οποίου η γλώσσα, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα έθιμα ελάχιστη σχέση είχαν με "ηπειρωτική" Ιαπωνία. 
Ακολούθησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, που σήμανε τη σχεδόν ολική καταστροφή των τοπικών μνημείων καθώς και το θάνατο 200.000 κατοίκων μόνο στο νησί Οκινάουα. Η 
μεταπολεμική περίοδος ήταν εξίσου δύσκολη, καθώς ακολούθησε αμερικανική κατοχή της χώρας και η Οκινάουα  μετατράπηκε ουσιαστικά σε στρατιωτική βάση. Υπό αμερικανική διοίκηση παρέμεινε ως το 1972, 20 χρόνια δηλαδή από το τέλος της κατοχής στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Οι λόγοι ήταν πολλοί:  Η στρατηγική τοποθεσία της Οκινάουα επέτρεπε εύκολη μετακίνηση στρατευμάτων και υλικού για τον πόλεμο στο Βιετνάμ ενώ η ζούγκλα του Ιριομότε χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκπαίδευσης για τις ζούγκλες της ΝΑ Ασίας. 
Με το τέλος της κατοχής και τη σταδιακή προσχώρηση στον ιαπωνικό τρόπο ζωής άρχισαν να αυξάνονται οι φόβοι πολιτισμικής αφομοίωσης και απώλειας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ντόπιου πληθυσμού. Ακόμη και σήμερα δεν είναι λίγοι αυτοί που διαχωρίζουν εαυτούς από την υπόλοιπη χώρα και αναφερονται στο πως λειτουργούν τα πράγματα "στο νησί" και "στην ηπειρωτική Ιαπωνία". 
(Πράγματα διόλου άγνωστα και στην Ελλάδα με τους Πόντιους, τους Βλάχους, τους Παλιοελλαδίτες και τις άλλες πηγές διαφωνίας)  
Το πόσο διαφορετική είναι πράγματι η Οκινάουα το καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή που πατάει το πόδι του στη Νάχα. Επιχειρηματίες με χαρτοφύλακες στο χέρι και λουλουδωτά "χαβανέζικα" πουκάμισα, φωνές, γέλια, άγνωστος κόσμος που σου χαμογελά και σε χαιρετάει "έτσι, επειδή τους κοίταξες"! Το σημαντικότερο; Μουσική παντού, από την αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου, που συνήθως είναι το πιο αποστειρωμένο μέρος κάθε πόλης, μέχρι τα φανάρια στις διαβάσεις -μουσική, όχι εκείνο το ξερό μπιπ-μπιπ που σου τρυπάει τα αυτιά αν στέκεσαι πολύ κοντά στο φανάρι. 
Στα περισσότερα εστιατόρια οι επιλογές περιορίζονται στα τοπικά εδέσματα, πράγμα πολύ λογικό αν σκεφτεί κανείς πως η τοπική κουζίνα ευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά για το γεγονός πως οι ντόπιοι σπάνε κάθε χρόνο τα παγκόσμια ρεκόρ μακροζωίας και αριθμού υπεραιωνόβιων κατοίκων. Τα βράδια ζωντανή μουσική, επίσης ντόπια.  Όπου πάμε μας δίνουν ντέφια ή σάνμπα (τοπικές καστανιέτες)  και μας λένε να χορέψουμε! Ένας τραγουδιστής με πλησιάζει και μου δίνει το sanshin του (έγχορδο του οποίου πρόγονος είναι το κινεζικό sanxian και απόγονος το ιαπωνικό shamisen) λέγοντας "Σιγουρα θέλεις να βγεις μια φωτογραφία κρατώντας το!" Μάγος είσαι; Πάνω που έλεγα να ρωτήσω! 
Ας αφήσω όμως τις λεπτομέρειες για την ώρα. 
Ακολουθούν αναρτήσεις για το φαγητό, τη μουσική, κάποια γενικά πολιτισμικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά και στη συνέχεια για κάθε νησί ξεχωριστά: Οκινάουα, Κούμε, Ισιγκάκι, Ιριομότε-Γιούμπου, Τακετόμι.
Ελπίζω λοιπόν να μην βιάζεστε να διαβάσετε για τη ζωή στο Τόκιο: οι σκέψεις και τα ενδιαφέροντά μου έχουν καταληφθεί από την την Οκινάουα και θα χρειαστώ λίγο χρόνο για να επιστρέψω στην πραγματικότητα!

1 comment:

  1. Χαίρομαι πολύ γι' αυτές τις αναρτήσεις! Θα 'θελα να μάθω για την Οκινάουα περισσότερα πράγματα. Ακούγεται σαν πολύ ενδιαφέρον μέρος, ειδικά αφού θυμίζει περισσότερο Χαβάη παρά Ιαπωνία με εκείνες τις υπέροχες παραλίες!!

    ReplyDelete