Ιαπωνικές εκλογές

Εκλογές σήμερα και επανέρχομαι με την ανάρτηση που υποτίθεται πως θα έγραφα πριν 1 εβδομάδα. Δεν να προσπαθώ να δικαιολογηθώ αλλά η πολιτική στην Ιαπωνία είναι τόσο πολύπλοκο ζήτημα που από ένα σημείο και μετά εγκατέλειψα τις προσπάθειες πλήρους κατανόησης του τι και πώς. Έμαθα όμως κάποια βασικά πράγματα, τα οποία και σας μεταφέρω! Πρώτα από όλα, οι κάτοικοι του Τόκυο καλούνται να ψηφίσουν διπλά, καθώς ο κυβερνήτης Ισιχάρα παραιτήθηκε για να κυνηγήσει το όνειρο της πρωθυπουργίας.

Σε αυτές τις εκλογές η προσοχή είναι στραμμένη στα εξής πρόσωπα:

1) Στον απερχόμενο πρωθυπουργό Νόντα, ο οποίος άυξησε το ΦΠΑ παρά τις έντονες αντιδράσεις τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από το ίδιο του το κόμμα, το DPJ. Σοβαρό ρόλο στην ήττα έπαιξε και η ασάφεια των θέσεων του κόμματος σε ό,τι αφορά την πυρηνική ενέργεια.

2) Στον επερχόμενο πρωθυπουργό Άμπε, του LDP, ο οποίος υπήρξε πρωθυπουργός της χώρας και στο παρελθόν. Από τα λίγα που ξέρω έχει ρεβιζιονιστικές απόψεις σε ό,τι αφορά την πρόσφατη ιαπωνική ιστορία.  Το κόμμα του έχει κυβερνήσει τη χώρα σχεδόν χωρίς διακοπές από το τέλος της αμερικανικής κατοχής. Δεν σκοπεύει να καταργήσει πλήρως τα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας.

3) Στο δίδυμο Ισιχάρα - Χασιμότο, του ακροδεξιού σχηματισμού Κόμμα Ανοικοδόμησης, το οποίο πάει για 3η θέση. Στην περίπτωση των 2, είναι πραγματικά δύσκολο να διαλέξει κανείς το μικρότερο κακό. Ο μεν Ισιχάρα έχει δηλώσει μεταξύ άλλων πως οι γυναίκες που μπαίνουν στην κλιμακτήριο είναι πλέον άχρηστες και είναι αμαρτία να συνεχίζουν να ζουν, καθώς και πως τα γαλλικά δεν μετράνε ως γλώσσα καθώς "είναι αδύνατο να μετρήσει κανείς στα γαλλικά". Ο δε Χασιμότο, για τον οποίο ο Ισιχάρα έχει πει πως βλέπει στα μάτια του το μέλλον της χώρας, κάποια στιγμή ζήτησε να καταγράφονται σε ειδικές λίστες όσοι υπάλληλοι έχουν τατουάζ (και πιθανότατα να απολύονται)

Τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου επικράτησε μεταξύ των ψηφοφόρων κλίμα αφενός αγανάκτησης για τον τρόπο που τα 2 μεγάλα κόμματα χειρίζονται την οικονομία, το ενεργειακό και άλλα σημαντικά θέματα αλλά και αναποφασιστικότητας. "Τα νέα κόμματα που ξεφύτρωσαν την τελευταία περίοδο φαίνονται καλά, αλλά μήπως θα πρέπει να εμπιστευτώ αυτούς που έχουν εμπειρία;" ήταν η φράση-κλειδί.  Αυτό το οποίο με εξέπληξε ήταν το ποσοστό συμμετοχής, το οποίο έπεσε κατά 8%  περίπου από τις εκλογές του 2009 και υπολογίζεται σε περίπου 60% (επίσημα αποτελέσματα δεν έχουν ανακοινωθεί). 

Στην άνοδο της ξενοφοβίας, τα ποσοστά ανεργίας και την περίοδο έντασης με την Κίνα που μοιάζει να μην έχει τελειωμό δεν θα αναφερθώ καν καθώς στον ορίζοντα δεν φαίνεται τίποτα το θετικό. 

Αντί επιλόγου, σας παραθέτω μερικές από τις πιο παράλογες προεκλογικές υποσχέσεις, για να μην νομίζετε πως η ηλιθιότητα είναι προνόμιο των ελλήνων πολιτικών:

1) Μετατροπή της ψαραγοράς Τσούκιτζι (που πρόκειται να μεταφερθεί σε άλλη περιοχή) σε καζίνο. 

2) Κατασκευή υπόγειας πόλης στο Τόκυο (και φαντάζομαι σε άλλες πόλεις) για την περίπτωση πυρηνικής επίθεσης από τη Β.Κορέα ή την Κίνα. 

3) Κατασκευή αντιγράφου του Κάστρου του Τόκυο, το οποίο βρίσκεται στην αυτοκρατορική κατοικία.

4) Μετονομασία τως Ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας σε Δυνάμεις Εθνικής Άμυνας.

5) Κατασκευή κτιρίου στο οποίο θα επιτρέπεται το ψάρεμα. 

Αυτά και καλή ψαριά!