Το ηφαίστειο Ούσου

Η ταμπέλα στην είσοδο του μονοπατιού είναι ξεκάθαρη: Προσοχή, αρκούδες.

Βεβαιωνόμαστε πως τα κουδουνάκια στα σακίδιά μας κάνουν αρκετό θόρυβο ώστε να τις ειδοποιήσουν για την παρουσία μας και ευχόμαστε να μην πεινάνε.

Από διάφορα σημεία, ακόμη και κοντά στο μονοπάτι, αναδύεται καπνός.

Κατά την ανάβαση συναντάμε συχνά προειδοποιητικές πινακίδες: "Αν ακούσετε σειρήνες, τρέξτε να σωθείτε."

Και ξαφνικά ακούμε  σειρήνες. 

Αρχικά νομίζουμε πως πρόκειται για ασθενοφόρο ή περιπολικό από κάποιο κοντινό χωριό αλλά μερικά δευτερόλεπτα αργότερα μπαίνει στο χορό άλλη μια σειρήνα από εντελώς διαφορετική περιοχή.

Είμαστε σχεδόν στην κορυφή. Ακόμη και να τρέξουμε, είναι πιο πιθανό να πέσουμε και να τραυματιστούμε παρά να σωθούμε από την "επερχόμενη" έκρηξη, οπότε σταματάμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται.

Ακολουθούν οι σειρήνες ενός τρίτου οικισμού στους πρόποδες του βουνού. Τι στο καλό; Ούτε εκρήξεις ακούμε, ούτε αλλαγές στην ποσότητα του καπνού βλέπουμε. Σε λιγότερο από ένα λεπτό οι σειρήνες σιωπούν οπότε αποφασίζουμε να συνεχίσουμε. Αν επρόκειτο όντως για έκρηξη θα συνέχιζαν, έτσι δεν είναι;

Αργότερα μαθαίνουμε πως επρόκειτο για άσκηση ετοιμότητας και αναρωτιόμαστε πόσο δύσκολο θα ήταν να αναρτήσουν μια ανακοίνωση στην είσοδο του μονοπατιού.

Από την κορυφή του βουνού είναι ορατός ο κρατήρας ενός από τα πιο ενεργά ηφαίστεια της περιοχής.  Μια από τις ταμπέλες περιγράφει τις αλλαγές που προκάλεσε κάθε γνωστή έκρηξη.  Άλλα τμήματα εξαφανίστηκαν και στη θέση τους σχηματίστηκε ο κρατήτας, άλλα δημιουργήθηκαν από τη λάβα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το Νέο Όρος Σόουα, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά, το οποίο σχηματίστηκε από την ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από περίπου 70 χρόνια.

Στην επιστροφή συναντάμε ένα ζευγάρι από το Χονγκ-Κόνγκ. Μας ρωτάνε αν είδαμε το γκρουπ που κατευθύνεται προς τον κρατήρα. Τους λέμε πως μάλλον πρόκειται για ερευνητική ομάδα και να μην δοκιμάσουν να πηδήξουν το φράχτη. Η κοπέλα γελάει και ρίχνει αγκωνιά στο φίλο της. Μάλλον το σκεφτόντουσαν.

Έχουν ανέβει με τελεφερίκ, οπότε μόλις καταλαβαίνουν πως έχουμε έρθει πεζή σπεύδουν να μας προσφέρουν πορτοκάλια και να μας συγχαρούν. Ούτε 2 ώρες δεν μας πήρε η ανάβαση, αλλά με αυτή τη ζέστη δεν λες όχι σε δροσερά πορτοκάλια.

Τους ευχαριστούμε και φεύγουμε.

Από τους πρόποδες αγοράζουμε φαγητό και φεύγουμε για τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, την πόλη Οτάρου.