Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Friday 2 December 2011

Στα όρη στα άγρια βουνά

Το περασμένο Σάββατο υποτίθεται πως θα πηγαίναμε σε ένα βουνό κοντά στο Τόκιο.
Λέω υποτίθεται πως θα πηγαίναμε, γιατί ενώ είχαμε αποφασίσει να πάμε ξυπνήσαμε σχεδόν μεσημέρι. Σαν να μην έφτανε που ξυπνήσαμε αργά, καθίσαμε να κάνουμε και πρωινό σε εντελώς χαλαρούς ρυθμούς.
Εξίσου χαλαρό ήταν και το ντύσιμό μας, λες και θα πηγαίναμε για καφέ (εγώ δεν είχα καταλάβει καν πως πηγαίναμε σε κανονικό βουνό, νόμιζα πως πρόκειται για κάποιο πάρκο που απλά είναι σε λόφο).  
Το βουνό Takao είναι γνωστό για το κατακόκκινο χρώμα του αυτή την εποχή, το οποίο οφείλεται στα δέντρα momiji. Το momiji είναι ένα είδος σφενδάμου το οποίο βρίσκει κανείς παντού στην Ιαπωνία. Στους δρόμους, στα πάρκα, στους κήπους, στα βουνά, στις όχθες των ποταμών... Στην αρχή του χειμώνα λοιπόν, τα φύλλα του λίγο πριν πέσουν κοκκινίζουν.
Το Takao είναι επίσης γνωστό για τους ναούς του.
 Οι ναοί αυτοί, είναι αφιερωμένοι σε ένα kami , (κάτι σαν πνεύμα-θεότητα, το οποίο όμως θεωρείται από σκανδαλιάρικο εώς και διαβολικό), το Tengu και τον Naigubu, ο οποίος δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι ρόλο παίζει.  Αγάλματα τους βρίσκει κανείς διάσπαρτα σε όλη τη διαδρομή προς την κορυφή. Ας ξεκινήσουμε από το βουνό όμως!
Όταν τελικά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ήταν ήδη 2. Η διαδρομή κράτησε πάνω 1 ώρα και 4 τραίνα. Όταν φτάσαμε, περισσότερος κόσμος κατέβαινε παρά ανέβαινε. Το περπάτημα ήταν λίγο, μετά όμως έπρεπε να μπούμε στην ουρά για το τελεφερίκ ή το λιφτ. Χρόνος αναμονής: 40' για το τελεφερικ, 20' για το λιφτ (αυτό που είναι σαν κούνια) . 
Εννοείται πως διαλέξαμε την κούνια, είχαμε ήδη αργήσει!
Φτάνοντας το πρώτο που βλέπουμε είναι μικρά μαγαζάκια τα οποία πουλάνε ένα παραδοσιακό γλυκό. Αργότερα μαθαίνω πως το γλυκό είναι υποτίθεται οι μύξες του Tengu. Στο σημείο αυτό διατυπώνω την απορία γιατί να στηθείς στην ουρά για να αγοράσεις μύξες διαβολικού πνεύματος, αλλά ακόμη δεν έχω πάρει απάντηση. 
Παρακάτω πουλάνε Takoyaki, ό,τι πιο νόστιμο υπάρχει στην ιαπωνική κουζίνα, κατά τη γνώμη μου.
Ξεκινάμε την ανάβαση. Περπατώντας βλέπουμε διάφορους μικρούς και μεγάλους ναούς (κυρίως βουδιστικούς) , αγάλματα, μαγαζάκια. 
Σε ένα σημείο βλέπουμε μια τεράστια ουρά 40-50 ατόμων. Ρωτάω τι είναι και μαθαίνω πως περιμένουν να αγοράσουν κάτι γλυκά που φτιάχνονται σχεδόν αποκλειστικά εκεί (επιχειρούμε να πάρουμε και εμείς στην επιστροφή αλλά δεν έχουν μείνει-να μην αργούσαμε).
Στο δρόμο για την κορυφή του βουνού σταματάμε για να επισκεφτούμε τον κήπο με τις μαϊμούδες. Εγώ υποθέτω πως πρόκειται για σχήμα λόγου αλλά τελικά είναι όντως ένας μίνι ζωολογικός μόνο με μαϊμούδες (δεν είχα ξαναδεί μαϊμού). 
Αφού ακούμε κάποια πράγματα από τον εκπαιδευτή - φροντιστή τους, συνεχίζουμε για την κορυφή. 
Στο δρόμο βλέπουμε πολλά μικρά αγάλματα του Βούδα, τα οποία έχουν κόκκινα κασκόλ και σκουφιά φορεμένα. Ρωτάω τι ρόλο παίζουν για να πάρω την αποστομωτική απάντηση: "Μόνο οι άνθρωποι κρυώνουν; Χειμώνας έρχεται!". Τι να απαντήσεις...
 
(Naigubu)

Φτάνοντας στον κυριότερο ναό της περιοχής, βλέπουμε τα επιβλητικά (αν και ελαφρώς αστεία) αγάλματα των προαναφερθέντων πνευμάτων.
Βγάζουμε φωτογραφίες, κάνουμε μια βόλτα στο ναό και συνεχίζουμε.  
(Tengu)

 Παρακάτω βρίσκουμε περισσότερους ναούς, ένα μονοπάτι με φαναράκια, μαγαζάκια, μια σειρά από μικρά αγάλματα του Βούδα και 
τέλος την πολυπόθητη κορυφή!
 Έχει ήδη αρχίσει να νυχτώνει οπότε αρχίζουμε να ξεπαγιάζουμε.  Απολαμβάνουμε τη θέα αλλά όχι για πολύ, μην μας βρει και καμιά πνευμονία στις ερημιές! Στο γυρισμό η ουρά για το τελεφερίκ είναι τόσο μεγάλη που παίρνουμε νουμεράκι με χρόνο αναμονής 50 λεπτά! Μέσα στο κρύο! Το καταπίνουμε και αυτό γιατί ουσιαστικά εμείς φταίμε που παγώσαμε, καθόμαστε σε μια γωνιά και περιμένουμε.  
Τα μαγαζάκια έχουν αρχίσει να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι οικογένειες με παιδάκια έχουν ξεπεράσει τα όρια των αντοχών τους (οπότε τα παιδάκια γκρινιάζουν και τα μωρά κλαίνε), η εκδρομή αρχίζει να μπάζει από παντού.
Όταν τελικά γυρνάμε (μετά από μια στάση στο Shinjuku για να πάρουμε εισιτήρια για τη Disneyland)  έχουμε εξαντληθεί,πεινάσει, κρυώσει. Λέμε να πάμε να φάμε κάτι στα γρήγορα, οπότε κατευθυνόμαστε στο πλησιέστερο monjaδικο. Γεμάτο! Το ίδιο και τα επόμενα 6! Καταλήγουμε σε ένα με πολύ καλή φήμη. Φήμη της οποίας μέρος δεν είναι όμως το γεγονός πως σου φέρνουν τα υλικά και σε αφήνουν να φτιάξεις τη monja μόνος σου. 
Με καμάρι λοιπόν σας ανακοινώνω πως έφτιαξα το πρώτο μου ιαπωνικό φαγητό. Οι λεπτομέρειες για το τι είναι η monja και το πως φτιάχνεται, στην επόμενη ανάρτηση!


2 comments:

  1. Να'σαι καλά για τα όμορφα άρθρα σου.όλα πολυ ενδιαφέρον.προσεχε μονο τον βαρυ χειμώνα.
    χαιρετισμους απο την Πόλη

    ReplyDelete
  2. Να 'σαι καλά... Και εσύ πρόσεχε το χειμώνα γιατί ο καιρός της Πόλης είναι ύπουλος ;)

    ReplyDelete