Labels

2012 2013 3 Σοφοί Πίθηκοι Akihabara Anime blog Bon Odori Daibutsu Earth Celebration Edo-Daikagura Eisa Facebook fuji gangangansoku gero gifu Ginza greece Hamarikyu hide internet cafe j-pop japan Japan Times Kabuki kami karaoke language exchange maid cafe Manga monja Naigubu Nikkō ohanami onsen roppongi sakura sarubobo shichi-go-san skytree Tadakata Takoyaki tengu tokyo disneyland Tokyo Marason Tokyo Tower Torii tsukishima ueno UNESCO Yasukuni Αγάλματα Αγγλικά αεροδρόμιο Αθήνα αθλητισμός αλλαγές αλληλογραφία Άμπου Ντάμπι αμυγδαλιές ανατολή άνοιξη Αξιοθέατα Άπω Ανατολή Αρχιτεκτονική ασάχι-γιάμα ασάχι-ντάκε ασία Ατομική Βόμβα Β' Παγκόσμιος Βίντεο Βόλτες Βουδισμός βουνά Γιαεγιάμα Γιακούζα γιακουσίμα Γιορτές Γιουκάτα Γουασάμπι γούρια δάση Δάσος Διαγωνισμός Ομιλίας Διακοπές διασκέδαση διαφημίσεις Διαφορές Δώρα Έθιμα Εθνικό Θέατρο ειρήνη ειρηνικός Εκδηλώσεις εκδρομή εκλογές Ελ Γκρέκο έλβις Ελλάδα ενεργό ηφαίστειο Ενυδρείο επικοινωνία Επισκέψεις Ερωτήσεις Ευγένεια Ζητιάνοι ζούγκλα ζώα ζωολογικός Ηλεκτρονικά ηφαίστεια Θάλασσα Θέατρο θέματα Θεότητες Θρησκεία Ιάπωνες Ιαπωνία Ιαπωνικά ιαπωνικά συγκροτήματα Ιαπωνική κουζίνα ιαπωνική τηλεόραση Ιζακάγια ινδονησία ινδουϊσμός ινουγιάμα ιριομότε Ισιγκάκι Ιστορία Ιτσουκουσίμα καγκοσίμα. σακουρατζίμα Καζαντζάκης καθημερινότητα Καιρός Καλδέρα Καλή συμπεριφορά καλοκαίρι Καμακούρα κανό κάντζι Κάπνισμα καραόκε Κάστρο καφές Καφετέριες κερασιά κηδεία Κήποι Κιμονό κίνα κινεζική γραφή κιούσου Κοιλάδα του Διαβόλου Κοϊνόμπορι κοινωνία Κόμπε κορέα Κοστούμι Κούμε-τζίμα Κρέπες κρίση Κυότο κωμικός Λεωφορεία Λίμνη Λίμνη Τόγια Λίστα λουτρά μαγκρόβια μαϊμούδες μαμεμάκι Μάνγκα Μαραθώνιος μαρουγιάμα ματσούρι Μέγκουρο Μεταφράσεις Μετρό μικόσι Μόμιτζι Μότσι Μουσεία Μουσείο μουσική μπαλί μπαρ μπορομπουντουρ ΝΑ Ασία Νάγκανο νάμπε Ναοί Νάρα Νέα νεροβούβαλο νησί Sado νησιά Ryukyu Ξάνθη ξενάγηση ξένοι Οδοντίατρος Οκινάουα οκούρινα Όμπι Όμπον όνσεν Οογιάμα ορειβασία Οριγκάμι ορυζώνες Οσάκα οτάρου ουμπούντ Ούσου οχανάμι Παιδιά παιχνίδια Παλάτι Παράδοση Πάρκα Πάρκο Περίεργα Πεταλούδες ποδήλατο Πόλεμος πολιτική Πολιτισμός πουσάν Προσβολές Πρωτοχρονιά Πυροτεχνήματα ράκουγκο ρατσισμός Ραφαέλο Ρούχα σακούρα Σάππορο Σεισμοί Σεισμός σετσουμπούν Σιναγκάουα Σιντοϊσμός σκύλος Σόγια Σούμο Σούσι σπίτι Σπίτια Σπορ στερεότυπα συγκρότημα Kodo Σχολείο τάικο Τακάο Τακετόμι Τάμπι Ταξίδια τέχνη τεχνολογία Τζίνζερ Τζίνμπα Τόκυο τουρισμός Τουρκία Τουταγχαμών Τόφου Τραγούδι Τραίνα τσούκιτζι τσουνάμι Τυφώνας Ύπνος Φαγητό Φαρμακεία Φεστιβάλ φθινόπωρο Φίλοι φιλοξενία Φούτζι Φράνσις Μπέικον φύση Φωτογραφία χακόνε χειμώνας χιόνι χιονοθύελα χιούμορ Χιροσίμα Χιρουγκάμι χοκκάιντο χορός Χριστούγεννα Χρυσή Εβδομάδα ψαραγορά Ψάρια ψηφοφορία Ψώνια
Για τυχόν απορίες,παρατηρήσεις κτλ μπορείτε να αφήνετε σχόλια στην πιο πρόσφατη ανάρτηση. Μπορείτε και να επικοινωνείτε μέσω e-mail (garfield81087 παπάκι gmail τελεία com) αλλά δεν εγγυόμαι πως θα το δω άμεσα/δεν θα καταλήξει στο spam.

Monday 2 July 2012

Καλοκαιρινή εκδρομή στα βουνά του Nikkō

Η πόλη Νίκκο (日光市)  βρίσκεται 130χλμ βόρεια του Τόκιο, στα βουνά της περιοχής Τοσίγκι. Η εκδρομή μας ξεκινά την Τετάρτη στις 8 το πρωί, αφετηρία το σχολείο. Μετά από 2 ώρες στο λεωφορείο, πολλές στροφές, συναντήσεις με πιθήκους και ελάφια, φτάνουμε επιτέλους στη λίμνη Τσουζέντζι (中禅寺湖 ) . 
Εκεί κάνουμε μια 2ωρη στάση για πικνικ στην παραλία. Στη συνέχεια, λίγο πριν επιβιβαστούμε στο λεωφορείο για να συνεχίσουμε, επισκεπτόμαστε τον καταρράκτη Κέγκον (華厳滝
Ο μύθος λέει πως πριν εκατοντάδες χρόνια, ένας μοναχός θέλησε να ανέβει στο βουνό για να προσευχηθεί. Τα νερά του ποταμού όμως ήταν άγρια και δεν μπορούσε να περάσει το φαράγγι που τον χώριζε από τον προορισμό του. Προσευχήθηκε, λοιπόν για βοήθεια και μπροστά του εμφανίστηκε ο θεός Jinja-Daiou, με 2 γιγαντιαία φίδια, ένα μπλε και ένα κόκκινο, τυλιγμένα στο δεξί του χέρι . Τα φίδια, ακολουθώντας τις εντολές της γιγάντιας θεότητας μεταμορφώθηκαν σε μια φωτεινή γέφυρα, η οποία επέτρεψε στο μοναχό να συνεχίσει το δρόμο του.
Επόμενη στάση: ο χώρος όπου βρίσκονται οι Ναοί του Νίκκο. Τα δύο συγκροτήματα  σιντοϊστικών ναών (Φουτάρασαν και Τοσο-γκου) μαζί με ένα βουδιστικό (Ρίννο-τζι) αποτελούν Παγκόσμια Κληρονομιά της ΟΥΝΕΣΚΟ και ως τέτοια είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός.  
Ξεκινάμε από το ναό Τοσο-γκου (日光東照宮)  που χτίστηκε το 1617. Κάποια από τα κτίριά του αποτελούν Εθνικό Θησαυρό της Ιαπωνίας, ενώ άλλα έχουν χαρακτηριστεί Σημαντική Πολιτιστική Ιδιοκτησία και ως τέτοια προστατεύονται από το κράτος. 
Στο ναό αυτό συναντάμε και τους γνώριμουςς πλέον, 3 Σοφούς Πιθήκους, για τους οποίους όλο λέω να ετοιμάσω μια ανάρτηση και όλο το αμελώ. Για την ώρα, αρκεί να ξέρετε πως έλκουν την καταγωγή τους από αυτό το ναό, όπου εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 17ο αιώνα με τη μορφή ξυλόγλυπτου (βλ.4η φωτογραφία)
Ο κόσμος είναι πολύς και οι ξεναγοί μας ζητάνε να βιαστούμε ("περιμένουν και άλλοι" μας λένε) οπότε κατευθυνόμαστε στον επόμενο ναό, τον Φουτόρασαν(二荒山神社)
 
 Χτισμένος το 767 (!) , ο ναός αυτός είναι αφιερωμένος στις θεότητες Οκουνινούσι (大国主, θεότητα που προστατεύει τη γεωργία,τις επιχειρήσεις, την ιατρική αλλά και την ανάπτυξη της χώρας), Ατζι-σουκι-τακα-χίκο-νε (θεότητα του κεραυνού) και Ταγκορίχιμε.
Σε αυτό το ναό βρίσκει κανείς τα σπαθιά 2 σογκούν, τα οποία αποτελούν Εθνικούς Θησαυρούς. Η είσοδος των θεών γίνεται από την Ιερή Γέφυρα, την οποία φυσικά δεν επιτρέπεται να περάσουμε.  Πλένουμε τα χέρια μας κατά το τελετουργικό, στην είσοδο του ναού και προχωράμε. Τα μικρά και μεγάλα κτίρια που συναντάμε έχουν χτιστεί και γκρεμιστεί πολλές φορές κατά το παρελθόν, πάντα όμως σύμφωνα με την αρχική τους μορφή. Αυτό είναι συχνό φαινόμενο στην Ιαπωνία, το ίδιο συνέβη και με το ναό Ιτσουκουσίμα, για όσους θυμούνται εκείνη την ανάρτηση.
Σε αυτό το σημείο, η παρέα μας αρχίζει να διασπάται καθώς άλλοι έχουν κουραστεί και μένουν πίσω, άλλοι βαριούνται και αποφασίζουν να γυρίσουν στο λεωφορείο ενώ άλλοι συνεχίζουν. Εγώ ήμουν στην τελευταία κατηγορία. Το μοναδικό πρόβλημα είναι πως όταν αρχίζω να χαζεύω αξιοθέατα και ν αβγάζω φωτογραφίες χάνω την επαφή με τους γύρω μου με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσω πως έχω μείνει μόνη! 
Η αλήθεια είναι πως δεν με απασχολεί ιδιαίτερα το οτι έχουν εξαφανιστεί όλοι, μόνο μου άγχος είναι να καταφέρω να βρω το λεωφορείο στην επιστροφή (πράγμα που κατάφερα με μια μικρή καθυστέρηση αλλά τι να κάνεις). Συνεχίζω κατευθυνόμενη στο βουδιστικό ναό Ριννό-τζι (輪王寺) ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου. Για να φτάσει κανείς εκεί πρέπει να ανέβει δεκάδες σκαλιά, στη διάρκεια της ανάβασης όμως συναντά μικρά ιερά, αγάλματα και άλλα, πράγμα που αποσπά την προσοχή από τη ζέστη και την κούραση!
Φτάνω λαχανιασμένη και δεν βλέπω ψυχή.Οι μόνοι που με υποδέχονται είναι  οι θεοί που φυλάνε την είσοδο
Για πρώτη φορά εδώ και ώρες επικρατεί ησυχία. Ακούγονται διάφορα πουλιά και έντομα (λογικό, βρισκόμαστε στην καρδιά του δάσους) και τα μουρμουρητά ενός μοναχού που ψέλνει. Μπαίνω στο ναό και κάθομαι για λίγα λεπτά στο πάτωμα. Ανάμεσα στους ελάχιστους επισκέπτες βρίσκεται ένα ζευγάρι μεσήλικων που προσεύχονται, μια παρέα νεαρών που βγάζουν φωτογραφίες και φεύγουν αθόρυβα, μια μαμά με το μωρό της.
Έχοντας δει όλα όσα περίμενα και ακόμη περισσότερα, αποχαιρετώ τους θεούς, των οποίων η μορφή παραμένει ασυγκίνητη από τη γαλήνη και την ομορφιά του τοπίου και παίρνω σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής, αποφασισμένη να επιστρέψω κάποια στιγμή. Δεν είναι δα και τόσο μακριά!

2 comments:

  1. Παρα πολυ ωραια αυτα τα ταξιδια.
    Μια ερωτηση λιγο ασχετη. Τωρα που εχει καλοκαιριασει παιζει κανα μπανακι σε παραλια εκει στην Ιαπωνια;

    ReplyDelete
  2. Υπάρχουν παραλίες και αρκετός κόσμος πηγαίνει αλλά μην φανταστείς καταγάλανα νερά κτλ.Εκτός από την Okinawa, οι περισσότερες περιοχές είναι λίγο έως πολύ βρώμικες!

    ReplyDelete